Myanmar, what an experience!

Ik ben nu sinds dinsdag weer in China en ik moet zeggen dat ik Myanmar nu alweer mis. De thee, de koffie, de pagoda's, maar toch vooral de mensen. De reis van bijna 3 weken was er zeker één om niet te vergeten!

Mijn reis begon goed 3 weken geleden met een behoorlijke treinreis, namelijk van Wuhan naar Kunming. De eerste 20 uur van de treinreis waren niet echt noemenswaardig, daarna kwamen er toch wel wat hele aparte bergen voorbij. De mensen in de trein spraken (natuurlijk) geen Engels, dus veel gepraat heb ik helaas niet. Eenmaal aangekomen in Kunming was het tijd om het hotel op te zoeken en te gaan slapen, want mijn vlucht naar Guangzhou vertrok 's ochtends om 8 uur. Via Guangzhou ben ik dezelfde avond nog naar Yangon gevolgen.

In Yangon viel gelijk het vriendelijke ontvangst op. Vooral de taxichauffeur die me voor de verandering niet probeerde op te lichten was een verassing. Tijdens de taxirit werd duidelijk dat mijn taxichauffeur naast taxichauffeur ook gids is. Het voordeel hieraan is dat hij allerlei plaatsen wist waar je als tourist heen zou moeten gaan. Toen kreeg ik al het gevoel dat 2 weken veel te kort zou zijn voor Myanmar. Eenmaal bij Agga Guest House aangekomen werd ik vriendelijk ontvangen. Ik besloot even uit te rusten en toen nog een avondwandeling door Yangon te maken op teenslippers (dat bleek dus achteraf wel even een vergissing te zijn geweest). De Shwedagon Pagoda had ik al even vanuit de taxi gezien, maar om hem ook 's nachts te bekijken was toch zeker de moeite waard.

Dag 2 in Yangon is me toch als verrassend bijgebleven. Op mijn weg naar de Shwedagon Pagoda (ik wou nu toch ook wel het terrein op om nog een kijkje te nemen overdag), kwam ik langs een wat kleinere, glinsterende tempel. Hier ontmoette ik 2 dames uit amerika die ook onderweg waren naar de Pagoda. De rest van de dag heb ik met de 2 dames opgetrokken. De Pagoda zelf was erg indrukwekkend, zeker na de regenbui die ervoor zorgde dat de tempel nog meer glinsterde. Later die dag hebben we geprobeerd de Yangon Round Train te nemen (het is nog steeds onduidelijk of we die nou daadwerkelijk hebben genomen). Nadat een van de amerikanen gevraagd had (nouja... een rondje met de vingers maken) of het de round train was, knikten de locals van niet. De halte daarop zijn we de trein uitgesprongen en besloten we wat te gaan drinken. De eerste echte ontmoeting met de inwoners van Myanmar was een feit. Twee jongens kwamen bij ons aan tafel zitten om gezellig mee te drinken en te praten (kwart Engels, driekwart gebaren). Na de ontmoeting hielpen ze ons om de juiste lokale bus terug naar het guest house te nemen.

Mijn laatste dag in Yangon heb ik vooral rond het guesthouse rondgehangen omdat ik 's avonds de bus moest pakken. Er is een markt in de buurt van het guesthouse waar ik natuurlijk een Longyi (een soort lange rok, die ook mannen dragen) moest kopen als souvenir. 's avonds voordat ik vertrok heb ik nog een amerikaan ontmoet die ook naar Bagan zou gaan. De busreis was eigenlijk redelijk aangenaam en heb nog redelijk kunnen slapen.

Totdat je dan aankomt, om de een of andere reden (of eigenlijk geen reden), vertrekken bussen vroeg ik de avond en komen ze vroeg in de morgen aan, namelijk 5 uur 's ochtends. Die ochtend hebben we nog maar even een guest house opgezocht om nog een paar uur slaap te pakken. Na een paar uur slaap zijn we snel verhuist en hebben we een paard en wagen gehuurd voor de rest van de dag (dit zijn tevens de taxi's in Bagan). Omdat we zelf niet zo goed wisten welke tempels (er zijn er namelijk zo'n 2000) mooi/belangrijk waren konden we op deze manier toch de meest belangrijke tempels bekijken. Sommige tempels mocht je naar boven klimmen, waarbij je kon genieten van een fantastisch uitzicht. De tempel die we beklommen om zonsondergang te bekijken stond rond 5 uur helemaal volgepakt; helaas bleef de zonsondergang uit door de bewolking, maar de regenboog en het uitzicht waren het zeker waard. 's avonds hebben we heerlijk gegeten bij een Indisch restaurant waarbij een regel is; bij de eerste hap niet goed, niet betalen. Ze waren er vrij zeker van dat het eten goed was en dat was zeker terecht!

Voor dag 2 hadden we besloten om een E-bike te huren en nog een paar tempels te bekijken en naar New Bagan te gaan. Nog meer tempels en nog meer buddha's, maar zeker een mooie dag. Vooral de plaats waar we gingen eten blijft me nog wel even bij. Ergens verstopt achter een wirwar van zandweggetjes zit een (wat luxe) restaurant met uitzicht op het meer en heerlijk eten (ja, in Myanmar kan ook ik dat gewoon betalen). 's avonds bleek ik toch één belangrijk ding vergeten te zijn, namelijk zonnebrand op mijn voeten en de bovenkant van mijn handen, beide waren behoorlijk verbrand en de blaasjes op mijn hand voorspelden niet veel goeds voor de volgende dagen. 's avonds ging tevens de amerikaanse weg naar Inle lake. Ik zou nog een dag in Bagan rondhangen om dan naar Mandalay te vertrekken.

Voor mijn laatste dag heb ik gekozen om naar Mt Popa te gaan. Ik had wel genoeg tempels en buddha's gezien voor de komende tijd dus moest ik even wat anders doen. De taxirit naar Mt Popa duurt ongeveer 1,5 uur en gaat (over een geasfalteerde weg) dwars door stukken rimboe, zeker mooi om te zien! De berg zelf was vooral van een afstand erg indrukwekkend en apart. Zelf de berg opklimmen (overal trappetjes) is goed te doen, het lastigste is de apen afschudden. Het uitzicht van de top is erg goed. Vooral omdat het vanaf een bepaalde kant de enige berg is die je ziet, verder is alles vlak. 's middags ben ik terug gegaan en heb ik wat gerust bij het hotel.

Na de tips van de taxichauffeur en het hotel kwam ik op het idee om niet met de bus, maar met de boot naar Mandalay te gaan. De boot doet er zo'n 12 uur over en is een goed alternatief. Het uitzicht vanaf de boot is eigenlijk niet zo super, maar een dagje relaxen en bijslapen kon geen kwaad. Helemaal niet omdat ik in Mandalay maar een paar uur had. Ik kwam 's nachts aan en moest de volgende dag om 2 uur 's ochtends wakker worden om mijn trein naar Hsipaw te halen.

De trein naar Hsipaw was verassend. Het begon al op het station met 4 uur vertraging (in plaats van weg te gaan om 4 uur 's ochtends gingen we om 8 uur 's ochtends weg), maar de treinrit zelf maakte het zeker goed. Door het geschud is er niet veel van bijslapen gekomen, maar dat was ook maar goed ook. Het uitzicht was werkelijk prachtig en ik wist nog dat de Gotheik bridge ging komen. De brug zelf gaf een goed uitzicht over een ravijn, maar was niet zo onveilig als beschreven in sommige reisgidsen.

Eenmaal aangekomen in Hsipaw kreeg ik gelijk 4 businesscards gekregen van verschillende guest houses. Ik had toevallig wat gelezen over Mr Charles dus daar ben ik maar heen gegaan, dit bleek zeker geen verg5issing te zijn! De volgende ochtend kregen we ontbijt echt een geweldig ontbijt (en dat voor 5 euro/nacht). Die dag zelf heb ik het rustig aan gedaan en heb ik een wandeling naar de waterval gemaakt en de trekking tocht voor de volgende 3 dagen geregeld.

De reden dat ik naar Myanmar ging was eigenlijk omdat ik graag homestays wou doen. Ik wou graag zien hoe de echt lokale mensen leven en wat de gewoontes zijn. Tijdens de 3 daagse wandeltocht (dus 2 homestays) is dat ook zeker gelukt! Vooral goed bijgebleven zijn de kinderen in elk dorp die naar de straatjes komen waar je loopt en naar je zwaaien en bye bye roepen (het verschil tussen hello en bye bye moeten ze nog leren). De wandeltocht zelf was erg zwaar op de eerste dag. Het was een ongeveer 38 graden en we liepen vol in de zon de berg op. Alle bomen hebben plaatsgemaakt voor theeplantages waardoor enige vorm van schaduw ontbrak. De eerste nacht werden we heel gastvrij ontvangen en was het zelfs wat luxer dan verwacht! Het uitrusten was wel even nodig na de wandeling. Het klooster naast "ons huis" bleek te oefenen voor een festival dat binnenkort zou plaatsvinden. Binnen waren 2 meisjes een dans aan het oefenen en werd muziek gemaakt, erg leuk om te zien.
De volgende dag moesten we natuurlijk gewoon weer verder lopen. Eerst even een snel rondje rond het dorp en langs een lokale school en toen weer op naar het volgende dorp. Bij de lokale school werd wel even raar opgekeken toen we daar met een groep blanken stonden. Even op de foto (zowel wij als zei) en toen moesten we toch al snel weer verder. De wandeling was een stuk minder zwaar (koel en plat), maar het uitzicht werd er niet minder op! Aan het eind van de middag kwamen we in het volgende dorp aan, waar besloten werd om toch maar in een ander huis te blijven (dat moest alleen nog even geregeld worden). Dit verblijf was een stuk minder luxe dan de eerste nacht, met goed 12 mensen in een houten huis (normaal wonen er 6), slapen op de vloer en het enige meubilair een tafel, maar dat maakt het er niet minder leuk om! De mensen waren wederom super gastvrij en om nu echt te zien hoe ze hier leefden was heel apart. Krijg je toch het idee dat we wel erg verwend zijn!
Dag 3 was de laatste dag en moesten we vooral bergaf weer teruglopen. Ik kon nog snel even een soort van douche nemen in de hot springs (meer een betonnen buitenzwembad, maartoch) en toen moest ik met de bus naar Inle lake. De man naast mij moest heel erg blij geweest zijn met het feit dat ik toch nog even in de hot springs was gesprongen, want na 3 dagen zweten en niet douchen ruikt alles toch niet meer zo fris.
Al met al maakte de wandeltocht mijn verwachtingen zeker waar. De gids was super en kon (redelijk) wat vertellen. Enige moeite ontstond omdat hij niet altijd het verschil tussen yes en no bleek te kennen. Dit leverde nog wel de nodige komische momenten op! Deze 3 dagen is echt het hoogtepunt van mijn reis naar Myanmar geweest.

De volgende dag kwam ik bij Inle Lake aan. Dankzij het festival (zeker een must-see) was het wat lastig om een kamer te vinden maar na 2 uur ben ik er toch in geslaagd om een goedkope kamer te vinden. Omdat ik maar 1,5 dag had bij Inle lake had ik geen tijd om uit te rusten en ben ik snel naar de markt gegaan die er dankzij het festival stond. De markt was erg smal opgezet, maar zeker een goede plek om even rond te lopen. Op de terugweg kwam ik heel toevallig de 2 dames die ik eerder ontmoet had in Yangon weer tegen, blijkt ook Birma toch best klein te zijn! Even samen wat Birmese Thee gedronken en toen moesten zei alweer richting de bus naar Bago, terwijl ik nog één dag had in Inle. Ze hadden mij aangeraden om de markt ook tijdens de nacht te bezoeken, dus dat deed ik dan ook maar. 's avonds was de markt toch wel heel anders, veel meer eten, gezelliger en vooral heel druk. Het is daar een gewoonte als je met een groep bent om elkaar vast te pakken en sowieso niet los te laten; voor mij betekende dit veel geduw en getrek, maar zeker gezellig!

Mijn laatste dag bij Inle lake kwam er alweer aan; tevens mijn laatste echte dag in Myanmar. Deze dag heb ik een bootje gehuurd om zo over het meer een paar belangrijke dingen te bekijken. Het meer was fantastisch. Het eerste wat opvalt zijn de vissers, die roeien met hun benen. Ze klemmen hun peddle vast met een arm en roeien er vervolgens mee met één been. Ook de huizen vallen gelijk op, er zijn namelijk complete dorpen gebouwd op houten palen in het meer. Dit zijn gewoon huizen, restaurants, workshops, eigenlijk alles (zelfs een klooster). De foto's spreken eigenlijk wel voor zich als het gaat om de huizen. Daarna nog even bij een restaurantje op het land gezeten om koffie te drinken. Hier kwam ik er achter dat ook een kleine fooi geven niet normaal is in Myanmar, aangezien de eigenaar mij naschreeuwde omdat ik nog geld had laten liggen. Na uitleggen dat het toch echt fooi was, de nodige thank yous kon ik gaan.

Helaas moest ik diezelfde avond al de bus pakken om terug te gaan naar Yangon, waar ik de volgende dag aan zou komen. In Yangon heb ik nog even rondgehangen bij het park (zomaar een park, bleek toch wel erg mooi te zijn) en heb ik een Nederlands winkeltje gevonden! Daar even koffie gedronken en toen moest ik naar het vliegveld. Op het allerlaatst probeerde toch een taxichauffeur me nog op te lichten, eigenlijk best grappig.

Dan nog een paar algemene dingen over Myanmar:
De mensen zijn echt geweldig! Op sommige plekken wordt je uitgenodigd om thee te komen drinken bij mensen. Op andere plekken komen mensen gezellig bij je aan tafel zitten. Iedereen zal je aanstaren alsof je een alien bent, maar altijd met een glimlach. Zwaai naar ze en ze zullen altijd vriendelijk terugzwaaien en de glimlach op hun gezicht wordt alleen maar breder.

Longyi's zijn best comfortabel, als je er niet mee moet lopen. Het is gewoon een soort rok die je op een bepaalde manier vastknupt. Als je er een draagt wordt je sowieso uitgelachen (zoals wel bleek in Inle lake, waarbij 1 van de dames een longyi droeg) maar het verlaagd zeker de drempel van contact met de lokalen nog meer!

Wanneer lokalen over de overheid/rebellen/etnische conflicten beginnen, probeer het te begrijpen en geef eerlijk je mening en discussieer erover. De mensen vinden het eigenlijk best leuk dat je je mening geeft en zijn blij dat ook buitenlanders geïnteresseerd zijn in de problemen in Myanmar en niet alleen in het toeristische (en niet toeristische) gebeuren. Pas wel op met wie je waarover praat (mijn gesprek met een "government official" in de bus terug naar Yangon was minder gezellig).

En dan jat ik nog even een stukje van de 2 dames.
Besef dat het land nog steeds problemen heeft. Tijdens die 2 weken waren er gevechten tussen het leger en rebellen in het Noorden, Etnische conflicten in het zuiden, gevechten tussen het leger en rebellen in het noordoosten (ongeveer 5km van Hsipaw, waar ik op dat moment verbleef) en was er een bomaanslag in een hotel en een busstation in Yangon op de dag dat ik vertrok.

Eenmaal in China aangekomen viel het allemaal nog wel mee, redelijk goed geslapen en kon de volgende dag terug naar Wuhan. Hier kwam de klap dan wel hard aan... Mensen die niet zo vriendelijk zijn, nergens een lach, niemand die Engels spreekt (zoals in Myanmar nog wel aardig wat mensen een redelijk woordje Engels kunnen), vandaag getuige van een zakkenroller (mevrouw heeft haar Iphone terug)... tsjah, Wuhan valt toch wel in het niets vergeleken met Myanmar...